Yüzüncü yazı göremez belki bu gözler… Ama olsun, yüzüncü yazıyı yazdı; ellerin ve en çok da ruhun yardımıyla, şükür… Bir gece vakti, bir başına ve bir anda başlayan yolculuk, bu kelimelere değen gözlerinle devam ediyor ne mutlu ki… “Yazı bitmez, uçup gitmez” diye yola çıkmıştım, kısmetse bu yazın sonunda, yazarak geçen bir yılı tamamlayacağım. Yüzüncü […]
gönlünce kükre kedicik
Yaşama dair içimi tırmalayan memnuniyetsizliğin ve tatminsizliğin haddi hesabi yok şu son bir iki gündür. Aslında bunun öyle elle tutulur bir nedeni de yok. Belki de birikmişler, tarafımca `böyle idare ediver` deyip halının altına süpürülmüşler köpürüyor alttan alta. Uyumak iyi gelirdi. Ama uyumanın birazı kaçmaksa birazı da hafifinden ölmek değil mi? Neyse ben bu karanlık […]
haymatlos
Haymatlos (heimatlos) vatansız demek malum. Ve vatansız olmak kavramının bendeki ilk çağrışımları olumlu. Çünkü bana önce herhangi bir vatana bağlı kalmadan özgür ve bağımsız olmayı çağrıştırıyor. Dünyanın her yerini işgal etmiş ve parsellemiş sınırların nihayet kalktığı, kolları herkese açık yeni bir ortak yaşam kurma ihtimalini umut ettiriyor. Avrupa’daki Roma’nın şehir şehir, rengarenk, yanık ezgiler eşliğinde […]
içimdeki kara delik
Yaşama işi karmaşık bir iş. Kafası karışık, elleri bulaşık, yapış yapış, pis bir iş bazen… Adı konamadan uçup giden ve o uçuculuğuyla kötüsünün şifasını da beraberinde götüren bir anılar bütünü yaşam denen… Aynı zamanda da aniden gelen, yüreğe oturan öküz gibi teklifsizce yerleşen ve hiç gitmeyen bir keder… Ve hem de avuç yarısı kadar, kocaman […]
bir dilim güneş
Malum, bu dünyada her şeyi en iyi bilenler çocuklarla gençler. Özellikle yaşam ve ölüm gibi en hayati konular doğuştan onların temel uzmanlık alanına giriyor. “Köftehor, bunca asırdır kim çözmeyi becermiş insan varlığının özünü de sen on beşinde buldun hayatın sihirli formülünü?” demeye kalksan cevap bile alamazsın, sadece uzun bir göz süzme, bir omuz silkme ve […]
“metal yorgunluğu”
Ben de hem kolej hem de üniversite sınavına giren, iyi bir lisede ve üniversitede okumazsa kendini değersiz bulacağını, hatta bu aceleci yargının etrafındakilerce de kafasına çokça kakılacağını hisseden aşırı talihli nesillerden birindenim. O zamandan bu yana, çocukları yarış atına, kendi hayatını da dolap beygirininkine benzeten birçok yetişkin sohbeti dinledim. Son on yıllarda durmadan bir şeyler […]
acil kalp aranıyor!
Eğri oturdum, doğru oturdum. Biraz düşündüm, biraz taşındım. Ve galiba en sonunda meselenin özünü ucundan da olsa yakaladım. Aslında konu ağır konu ama çözümü de bir o kadar basit. Şöyle ki… Nasıl demeli… Bir kerede söyleyeyim bari: En temelde işin özü, toplumsal organ hiyerarşisi! Kulağa biraz garip geliyor değil mi? Aslında çok da değil! Düşünün […]
ses hırsızları
Bazı çocuk var ki çok konuşuyor. Buldozerlerle ejderhalar, sallanan dişlerle aya giden insanlar arasında normalde olmayan bağlar kurarak, coşkuyla, safça, durmadan usanmadan konuşuyor. O yetmiyor, ses hızına karşı, onunla tam gaz yarışırcasına ardı ardına sorular sıralıyor. Cevapları irdeliyor, didik didik ediyor, mıncıklayıp kenara atıyor. O güzelim parlak kafa uyuyana dek çağrışımlar denizinde hayalle gerçek arası […]
gökkuşağı güzeldir!
Düşünsene, bir pipiyle doğmuşşun ama küçücük yaşına rağmen o hiç de sana aitmiş gibi hissetmiyorsun. Kalbinin içinde, çok derinlerde bir yerde biliyorsun ki kendi bedeninle ilgili sana iyi gelmeyen, içine sinmeyen bir şeyler var. Ne olduğunu bilmiyorsun, nasıl tarif edeceğini bilmiyorsun, çözümü var mı bilmiyorsun, senin gibi hisseden başka insanlar var mı bilmiyorsun ama bunu […]
1 nisan…
Özene bezene süslenerek, bin bir hevesle gittiğim yüzyılın balosunda yapayalnız gibiyim. Aslında gibisi fazla da, henüz konduracak psikolojik sağlamlıkta değilim. Önce erken geldim sandım, bekledim. Sonra başka gün mü dedim, her gece üst üste balo salonuna geldim. Ampuller attı tek tek kristal avizelerde, piyano zaten en başından beri akortsuz, süslerin pırıltısı kaçtı, gözümün feri… Bir […]