Günler oldu ki ruh halim bir garip. Kış toprağında kabuk gibi, dışı sert ve donuk, bomboş sanki içi! Kızgındım önce, lavlar kadar kızgındım. O kadar ki duygularım biraz daha kabarsa taşabilirdim… Patlak bir plastik top gibiyim oysa şimdi. Rengarenkti, düşler gibiydi, kendinden utanarak solup gitti sanki bütün renklerim. Sancılı bir karabasan, dehşetli düşüncelere sığmayıp koca […]
inanamıyorum
Çocukluğumun çekmece diplerinde unutulmuş sepya fotoğraflarından hatırlıyorum kumdan kaleleri: Güneş ensende, kovalarca su taşıyorsun. Denize koşup temizlenip kumlardan, iki saniye sonra işinin başına dönünce yine iliklerine kadar batıyorsun. Kalenin kabası meydana çıktıysa yosunlar toplayıp deniz kabuklarıyla eserini bezeyerek gözlerinin önünde beliren güzel hayali gerçeğe taşımaya çalışıyorsun… Oluyor olmuyor… Sonra dalgalar geliyor… Küçük ve yaramaz ayaklar… […]
püfür püfür bahar
Eriyip yok olmaya can attığından sönük sarı bir ışığa razı, eskimiş kar topakları gibi aynı kalbim, ufacık bir insani yakınlaşma anında çözülmeye hazır diyebilirim! Tanımadığım biri bile biraz tereddütle de olsa yanıma yaklaşsa, hele kazara gülümsese, bende o anda bütün duvarlar inleyerek yıkılacak, bütün bulutlar fora olacak eminim! Neyse ki bugün Aziz Brigid Günü yani […]