Bu aralar boyalara kaptırdım kendimi, hem de ne kaptırmak! Bir aşçının taze meyve sebzeler içinde kendini kaybetmesi gibi ya da şarap imalatçısının asma bahçelerinde, ben de boyalar arasında zamandan kopuyorum adeta. Oysa kısa süren soyut resim denemelerim dışında renkler, boyalar ilgimi çekmedi pek şimdiye dek. Biliyorum ki her şey bu eve taşınmakla başladı: Olanı daha […]
acıdaş
Sizlerle acıdan tanışıyoruz biz, Hiç görmediğim kardeşlerim. Yaşanmadan eksilen yıllardan, Giyilmeden kirlenen beyazlardan, Sevgiyle okşanmadan aklaşan saçlardan ya da… Yürekte ukde kalan, Yokluğu acıtan neyse ondan: Sıcak bir çorba, ılık bir kucak, sağlam bir dostluk… İşte o iç cızlamasından tanışıyoruz, insanın ayaklarını zorla yere bastıran. Boşluğu insanın yaşama uzanan köklerini söken her bir […]
“orospu mantısı”
Bu ifadeyi ilk duyduğumda kıpkırmızı kesildiğimi hatırlıyorum. Küçücük bir kızdım, “orospu”nun çok ayıp ve söylenmemesi gereken bir laf olduğunu duymuştum. Utançtan gözlerimi süslü terlikli komşu teyzelerin tombul ayak bileklerinden yukarıya kaldıramadığımı dün gibi anımsıyorum. Onlar, annem çalıştığından pek şahit olmadığım “gün” denen o nezih ortamda bu lafı tekrarlayıp her tekrarda daha coşkulu kahkahalar attıkça orada […]
bırak güneş parlasın
Saç isimli müzikali ilk izlediğim günü hatırlıyorum! İlk gençlik yıllarım… Nasıl genç, nasıl romantik zamanlarım… Öylesine yüreğime dokunmuştu ki karakterler, şarkılar, iç içe geçmiş öyküler, izlerken zırıl zırıl ağlamıştım! Ağlanmayacak gibi değildi ki! Aşk, dostluk ve özgürlükle dolu bir hayat yaşamak bir yanda inanmadığın bir savaşta, senin koymadığın kurallara rıza göstererek ve başkasının doğrularına teslim […]
ne uğruna?
Mahsa Amini* için Eril dünyanın aç gözlerini üzerine diktiği kız çocukları, kadınlar, LGBTQIA+ bireyler, bütün yalnız ve güçsüz bırakılmışlar için… Her kız çocuğu gibi güzel ve masum Her kız çocuğu gibi henüz el değmemiş ve tehlikede Her kız çocuğu gibi taptaze ve avcıların gözü üstünde… İhtimal ki hiçbir teli özgür rüzgarla tanışıp havada […]
tamtamlar
İçimdeki yangın o kadar azgın ve oburdu ki… Ondan kaçmaya çalışırken kendi ürettiğim rüzgârdan bile beslendiğini bilsem de durup oturamadım bir köşeye. Sanki kovanına çomak sokulmuş bir oğul peşimde değil içimdeydi ve yeterince hızlı koşabilirsem koynuna dalabileceğim su, yanan göğsümü serinletecekti. Ardından koştuğum şey çareydi, aksiyse yanan evde saçın alev almışken bacak bacak üstüne oturup […]
zuzaylı dede
Bu aralar bilinçaltım bana karşı olumlu hisler besliyor olmalı ki dün gece bana evlere şenlik bir rüya hediye etti. Rüyamın kahramanları 1980lerdeki uzay filmlerinden gözümün ısırdığı tiplemelerin arasından seçilmiş gibi. Diğer bir deyişle, uzuvlarını zar zor oynatan, katır kutur yürüyen, metalik seslerle konuşan robotlar bunlar. Ama rüya bu ya onlar aslında insanmışlar ya da insanlar […]
bildim
Yüreğinin orta yerine parçalı bulutlu bir gün gibi çöreklenen belirsizlik hissi… Geldiği gibi içine yayılarak yerleşen, hiç bitmeyecekmiş gibi… Apansız sarsan zelzele, ansızın bastıran sağanak sanki… Daha dün bir bugün ikiyken mevcut rutin, o rutin ezelden beri varmışçasına seni boşluğa düşüren Herkesin içinde güle oynaya yolculuk ettiği tren, yoluna devam ederken seni ayağı kaymış […]
soğan terapisi
İnsan kendisiyle zaman geçirdikçe, elindekilerle geçinmeyi öğreniyor galiba. Kendine alışıyorsun, çevrene ve yaşadığın devre alıştığın gibi. Zayıflıklarını, yapıp edebileceklerinin sınırlarını, güçlü yanlarını tanıyorsun. O şarkının ilk notaları çalmaya başladı mı mesela, nerede olursan ol, elin kendiliğinden uzanıyor kâğıt mendil için çantayı yoklamaya. Araba virajları fazla mı kıvrak dönmeye başladı, hop mucizevi bir şekilde “aman tutma […]
hiç olsundu
Bol cırcır böcekli, ılık hoşaf gibi akşamda, Huzurdan oldukça… Uzaktayım! Çocuk ya da genç ya da deli veya saf olsaydım O ilk kitabı hiç okumasaydım O aşk şarkısını anlayamasaydım Yaşamaksa yaşamak Yiyip içmekse yiyip içmek Gerisi eksik olsundu, Olsundu. İş ki bunca zor olmasaydı yutkunmak Soluk almak Ufka dalmak… Yeter ki […]