İyi ki varmış… Dahası belli ki hala aramızdaymış. Çünkü bizi hatırlayan son insan yok olana kadar bu dünyada kalırız derler. Ve hatta belki anılarımızda kalan artık ne zamandır olmadığımız yerde, ihtimal artık kendi bile olmayan bir yerde, misal caddedeki halinde İnci’nin, Emek’in eski halinde, hala varız.
deli gömleği
“Sanat aslında bir başkaldırı… İçine doğduğunuz şartlara, koşullara karşı bir direniş… İçsel bir direniş… İçten gelen bir direniş…” Balkan Naci İslimyeli
büyük konuşmak
Belki de bir gün kendiliğinden temiz yağmurlar yağar… Yanan denizin yerini kirlenmemişi alır, küller uçar yeri göğü mavi ışıltı kaplar. Belki gemimin yelkenleri kendiliğinden dolar. “Belki de dönerim!” Evet, unutmamam lazım! Dünya döndükçe, anda her zaman birçok ihtimal var!
sahne senin
Konser başlamadan önce havayı kaplayan akort seslerini dinlediğimi hayal ediyorum, gözlerim kapalı. Obuadan el alarak tek tek ve hep birlikte “ben de buradayım” diyen yaylılar, nefesliler, vurmalılar… Tiz ve pes seslerin heyecan verici nota karnavalı… Birbirinden ses alarak sesini çıkarmanın ve varlığını duyurmanın tadını hatırlayan enstrümanlar… Ve tabii onları hünerle konuşturan eller, kulaklar, ciğerler… Çocukluğumun […]
günle beraber
Su nasıl birazı yitirilmeden avuçlanıp yudumlanamıyorsa, zaman da durmadan akıyor ama sadece birazı yaşanabiliyor. Üstelik bir saniyesi bile cebe atılıp saklanamıyor. Ne sağlığın birazını hastalanıncaya kadar, ne de aşkın yarısını keyfin yerinde oluncaya kadar bir köşede depolayabiliyorsun. Bir gün vakti gelince çıkarıp kullanabilirim diye çekmeceye atıp donduramıyorsun soyut ve kıymetli olan tek bir şeyi… Affetme […]
duran zaman: babam
Babamın cenazesindeyiz, avluda. Gözüm hep gelenlerde, kapıda… Nedenini anlamamla tüylerimin ayaklanması bir oldu. Beklediğim kişi babacığımdı, çocuk kalbim o an durdu!
iyi bilgeler
İçimde, bu yazıyı okuyan bazı insanların yüzünde müstehzi bir ifade belirecek ve akıllarından “ne yani, dünyayı Şirinler Köyü mü sanıyor bu?” benzeri sorular geçecek gibi bir his var. Olsun, sağlık olsun. Arada o da lazım… Ve başlıyorum: İçimde adını yeni koyduğum ama içeriğini ne zamandır aklımda evirip çevirip durduğum bir dilek var. Biraz dilek, biraz […]
kimse sevmedi mi?
Sabah… Uyku sersemi… Daha dünyanın gerçekleri ağır, demir kapılar gibi dikilmeden karşına ardı ardına… Sessizken ev, perdeler bile uyurken hala güneşe…
diren fidan
Ekip dikmedim önceden pek. Ama geçenlerde heves ettim bir fidan aldım. Toprağın ve havanın huyundan suyundan anlamam. O yüzden düldülümün bagajını tamamen…
hassas kalpler ülkesi
Bugün hayaller üzerine düşünüyorum, işim yok başka yapacak nasıl olsa! Çünkü belki söylemişimdir, benim evde kıyafetlerin huyudur, hepsi kendi başına yıkanır, kurur. Sonra kendi kanatlarıyla uçup yerlerine yerleşir. Hele o beyaz gömleklerin martı gibi pike yaparak gardıroba girişine görmeyen inanmaz. Yemek desen aynı, mutfak günde iki öğün, üçer kap yemek çıkarır kendiliğinden. Hem de bir […]