Bol cırcır böcekli, ılık hoşaf gibi akşamda,
Huzurdan oldukça…
Uzaktayım!
Çocuk ya da genç ya da deli veya saf olsaydım
O ilk kitabı hiç okumasaydım
O aşk şarkısını anlayamasaydım
Yaşamaksa yaşamak
Yiyip içmekse yiyip içmek
Gerisi eksik olsundu,
Olsundu.
İş ki bunca zor olmasaydı yutkunmak
Soluk almak
Ufka dalmak…
Yeter ki sokaklarda
Göz yerine yüklü bulutlarla
Dolaşmasaydım…
Peki, olur muydu o zaman?
Ben olur muydum?
Yaşar mıydım?
Çok güzel. Şiirsel bir anlatım
Ne hoş ifade etmişsin duygularını. Yalın sade ve sıcacık. Sanki elindeki fırından yeni çıkmış bir ekmeğe tereyağı sürersin ya erir ve yok olur.Ama seni doyurur ve mutlulukla yersin.Hele de açsan.
Bu yorum da “yalın, sade ve sıcacık” ve pek tanıdık 🙂 Sevgilerimle