denge siz

Sabaha karşının ıssızlığında devleşen tüm sesler…

Düğmeye basar basmaz coşkusuyla göz kamaştıran aydınlık

Söylene söylene köpüren çaydanlık

“Gel azıcık daha koynuma” diye cilve yapan yastık.

Canım yatağım benim…

Uykuya doyamayan bedenim, uykuya dalamayan zihnim.

Çoktan kapanmış, eski püskü bir çocuk parkında

Bir tahterevallinin tam ortasında,

Boşlukta asılı kalmış gibiyim…

İçimde Kalacağına

Bir süre önce can dostum, “yazsana” dedi yine; “yine yazsana!” Her şey öyle başladı zaten…

See author's posts