“Sanat aslında bir başkaldırı… İçine doğduğunuz şartlara, koşullara karşı bir direniş… İçsel bir direniş… İçten gelen bir direniş…

…

Tabii bunun riskleri de var. Varlık ve kimlik alanı mücadele sürecinin adı sanat!

…

Her sanat, sanatçının küllerinden doğar. Pathosa mahkûm, acıya mahkûm her sanat…

…

Büyük sanatçılar her zaman sanatı bir intihar süreci olarak algılayan insanlar… Hem kendini tüketen hem de o süreci bir yapıta dönüştüren insanlar…

…

Bir taraftan kamusal ahlakın yaptırımları…

…

‘Bir insandan olan bütün insanlığa aittir.’”

Alıntılananların hepsi, Balkan Naci İslimyeli’nin sözleri…

Balkan Naci İslimyeli

Sanatı, plastik sanatı, desen ve resim çizmek boyutundan yukarılara taşıyan, düşüncenin, yaratıcı düşünmenin önemine inanan bir dahi o. Sanatta risk almaya, cesarete, cürete inanan, buna yüreklendiren…

“Karanlık hepimizin içinde!” diyen içten, dürüst, samimi insan…

Sanatında tekrardan her zaman kaçan, kendini tekrarlamadan, inatla yeniye, hep yeniye koşan hatta uçan bir dahi Balkan Naci İslimyeli…

Öğrencisi olmak onuruna erişemedim. Birlikte kahve içmek, elini sıkmak da nasip olmadı. Ve artık hiç olamayacak ne yazık ki. Şahsen tanıyamasam da duruşunu, sanatını senelerdir uzaktan uzağa beğendiğim biri Balkan Naci İslimyeli…

Bana göre -mış gibi yapmadan davranan, kolaya kaçmadan sanat yapan bir insan o. Varlığıyla, sanatıyla, duruşuyla onun kadar cesur ve yaratıcı olmaya öykünenlere yolu açan bir büyük hoca.

Bu fani ve sıkıcı dünyadaki yolculuğunda bize armağan ettiklerine, ilham verdiklerine, cesaret ettiklerine şükranla…

Deli Gömleği artık bizde, layıkıyla dolduramasak bile…