Saç değil gümüş bir bulut başının etrafındaki
Ve griden sızan güneş ışıkları gözleri.
Sarılsam bir sarılsam ama artık sarılamam.
Derin sözleri, mahir elleri ve süslü kolyeleri.
Çelik iradesi çelik olmasına ve hep çocuk kalpli,
Ama yıllar kırıvermiş sonunda çıtkırıldım gövdesini.
“Güzel yerlerde bekle” bizi güzel kadın.
Adı üstünde Gönül kadın.
Güzel yerlerde, birlikte, bekleyin bizi.
merhabalar sevgili yazar ( :
birazcık aradan sonra çaldım hemen bloğunuzun kapısını..
bu defa az kelimelerle ve eşsiz betimlemelerinizle pek çok duyguyu aynı anda yansıtmışsınız kıymetli dostum. bahsi geçen “gönül kadın” bir hayâl midir yoksa gerçekte var mıdır emin olamadım, ancak kısacık da olsa yine müthiş etkileyiciydi yazınız.
bir de cümlelerinize tıklayınca hayatımıza yeni pencereler açılarak eski yazılarınıza ve nahif şarkılara gitmesi olayı çok hoşuma gidiyor bunu da belirtmek istedim ( :
çok selamlar, sevgiler 🕊️
Sevgili Ohen,
Uğramanıza çok sevindim.
Sanırım Gönül Kadın da Ay Kadın gibi bir hayali karakter mi diye merak ettiniz ki o yazıyla ilgili de uzun uzun sohbet ettiğimizi unutmadım.
Gönül Kadın hayal değil, gerçek, birkaç gün öncesine dek aramızdaydı. Anısı hep yaşasın.
Diğer yorumunuza gelince: Aynı ya da benzer konulardaki yazıları, bağlantılarla birbirine bağlayarak okuyucuya, masaldaki gece parlayan taşlar misali izler bırakıyorum. Ne mutlu ki gören, izleyen, sevenler oluyor aynı sizin gibi…
Yürekten sevgi selam,
öyleyse gönül kadın’ı da yad etmiş olalım. o güzel insanlar o güzel atlara binip gidiyorlar. giden tüm gönlü güzel dostlara selam olsun..
masaldaki gece parlayan taşlar misali izler bırakmanız da çok hoş bir üslup sevgili dostum
Teşekkürler sevgili dost. Gönül Anne’ye sevgiyle…