Azgın bir ırmağın yolu üstünde kalmış bir taş gibi insan. Rahat bırakılmayacak gidişata uyum sağlamadan! Desen ki “Oysa sadece bir taştım. Yerimde ağırdım. Zararsızdım.” Duymayacaklar. Anlamayacaklar. Umursamayacaklar. Çünkü şimdi yontanlar da başlangıçta taştılar. Sonra kalplerinden başlayarak yavaşça betonlaştılar. Ne Yapayım? Elimde tuttuğum kaymak gibi taşın o hale gelirken çektiklerine mi yanayım? […]