Yıldız Tozuvar
Ben Yıldız Tozuvar
Hayali bir kahramanım…
Buraya saklandım çünkü dışarıda hayalleri çalan bir dünya var.
Ama yine de…
Herkesin bir ada gibi yalnız başına yaşadığı devirde, takım yıldızlarını bile gülümsetecek kalabalık bir neşeyle yaşayasım var.
Senin?
ben evde yoksam
varsayalım ki
Puslu havaya rağmen huzurlu bir okyanusta, eski ama sağlam bir kayıkta, bilemediğim bir yöne doğru kayıyorum. Bir deniz kabuğuna derinden üflenen nefesin melodisi dans ediyor kulaklarımda… Martılar ışıklı bir çember kuruyor etrafımda, sessiz dostluklarına şaşıyorum. İç sesimin söylemesine gerek yok, kaybolduğumu biliyorum. Kaybolmak…
kukumav kuşu
“Yazmak iyileştirir mi” sorusuna değindik geçen gün bir yazar arkadaşımla konuşurken. O “eskiden yazmanın iyileştirdiğine inanırdım artık pek değil. Yazı iyileştirmiyor, biz iyi olduğumuz zaman yazıyoruz” dedi. Bense “yazmanın iyileştirdiğine inanıyorum” diye itiraf ettim. Gerçekten de Munch gibi ben de sanatın, insanın içindeki…
haksızlık bu
Haksızlık, durmuş suda biriken tortu gibi oturuyor içime, ağırlaşarak, derininde kaybolarak. Su, zamanla azalacağına çoğalıyor, duruluğunu an be an kaybedip karararak… Toprak kabul etmiyor bağrına suyu, su dünyanın köklerine kavuşamıyor. Gök de yanına istemiyor onu, elinden tutup buharlaştırsın diye güneşi yollamıyor. Su orada…
Blog güncellemeleri için kaydolun!