Birçok insanın kolaylıkla birbirine karıştırdığına inandığım bazı kavramlar var. Bunlar aslında kavram da değil de sıklıkla başkalarını tanımlamak için kullanılan sıfatlar ve yerli yersiz yapılan teşhisler… Misal birçok kişi zarif, ince ya da nazik olmayı zayıf olmakla eşanlamlı olarak görebiliyor. Mesela o anki hislerini yutmaya çalışmak yerine göz yaşlarını özgürce akıtabilmeyi zayıflık addedebiliyor. İyi niyetli […]
ganimet kadın, emanet hayat!
Başı sonu yok. Sadece güneş. Çatlak toprak. Çatlak cam, kapalı kalın perdenin arkasında saklanan. Korkudan, güçsüzlükten, tam orta yerinden çatlaya çatlaya yaşama katlanan yürek… Kum fırtınası gibi yağan kötü haberler. Koca bir belirsizliğin ortasında. Sahip çıkılmamışlığın, insan yerine konulmamışlığın, hak tanınmamışlığın göbeğinde… Hayat değil bu, dört bir yanı ufuklara kadar uzanan bir mahrumiyet bölgesi. Ömür […]
söz bitti (mi)
Biliyorum, bazen kelimeler yetmiyor. İfade edilmek isteneni anlatacak şekilde anlamlı bir sıraya konamıyor sözcükler. Söylenebilenler, söylenmek istenenin yanından bile geçemiyor. Derler ya, kelimeler kifayetsiz kalıyor. Ve yine biliyorum ki bir durumu anlayabilmek için, onu kabullenebilmek için, bu kötü bir durumsa onu hazmedip düzeltmeye yönelik bir adım atabilmek için bir durup nefeslenmek gerekiyor. Ama yine de! […]