Katlanan bir merdivenim var, sabahları kimseler görmeden sakladığım. Her gece güneş uyur uyumaz kuytudan çıkarıp aya yolculuğa yeniden başladığım. Biliyorum akıl kârı değil. Biliyorum beni aya çıkaracak merdiveni yapacak ustayı analar daha doğurmadı. Ama olsun, hoşuma gidiyor hayallerime kanat vermek. Üstelik bana yakışan “gökte kanatları kesmek için fırsat kollayanların sesine yer varsa benimkine de var!” […]
canavar
Can dostumun filizi, manevi yeğenim, bidicikken canavara “cavanar” derdi: Yatağın altına saklanan, perdenin arkasından gözetleyen, gardırobun içinde pusulanan, özellikle de gecenin karanlık sessizliğinde sinsice bekleyen cavanar! Düşündüm de canavar, çocukluğumuzun kabusuydu. Sonra büyüdük hepimiz. “Hakikatle” yüzleştik. Birer yetişkin olduk. Ve tam da bu nedenle, çoğumuz mutsuz olduk! Çünkü zaman, içimizdeki saf masumiyeti ve korkmadan hayal […]