Gecenin soğuğunda, büzüştüm bahçenin bir kenarına, Gözlerim gökyüzünün sonsuzluğunda. Yeryüzünden umudu kestim, hele şu aralar, Ümit var mı, sanmam, başka bahara? Tenhanın ısıran ayazında, dayandım yalnızca duvara, Tek bir insan evladı yok sokaklarda ya da yıldız yukarıda. İnadına, inadına, inadına, ağlamayacağım! Bitmedi bu hikaye, biter mi kırılan bir dal gibi, şimdi, aniden buracıkta? Ne garip: […]
duru su…
Yağmur yağsın Birikmiş kötülükler suyla beraber son damlasına kadar dünyanın damından aşağı aksın Bununla da kalmasın, toprağa karışıp topraklansın İyilikle tanışsın sonra kötülük, yer altında gezinirken Sabırsız ilkbahar tohumlarına gülümseyerek ümit dağıtan iyiliğe sevdalansın Kavuşamasın ama aşkına hiç Masal bu ya, kötülük bu sevdanın harıyla akıllansın Kendini iyi olmaya adasın Kötülük iyilik olunca İnsan önce […]